DIABETOLOGIA
Diabetologia zajmuje się chorobą, jaką jest cukrzyca. Najwcześniejszy opis choroby pochodzi z egipskiego papirusu z 1500 roku p.n.e. Natomiast pierwsze objawy cukrzycy (zwiększone pragnienie, częste oddawanie moczu w nocy, senność, suchość w ustach) opisał Aretaeus w II wieku naszej ery.
Dopiero XIX i XX wiek przyniósł odkrycia zarówno mechanizmów powstania tej choroby, jak i przewlekłych powikłań. Początki XX wieku to odkrycie insuliny, uzyskanej z ekstraktów trzustki. Należy podkreślić, że pierwsze preparaty insuliny pokazały się w Polsce na początku lat dwudziestych dwa lata po odkryciu, którego dokonali Charles Best, Fred Banting i Bert Collip.
Metody uzyskiwania insuliny ciągle ulepszano. W chwili obecnej stosuje się insuliny ludzkie i jej analogi. Poza tym rozwój techniki pozwolił na stosowanie miniaturowych aparatów do pomiaru cukru (glukometrów), jak również przyrządów do dokładnego podawania dawek insuliny.
Rynek farmaceutyczny stworzył też wiele grup leków doustnych, ale najważniejsze w tej chorobie jest stosowanie diety, odpowiedniego wysiłku fizycznego i samokontrola. Bez tego leczenie farmakologiczne nie będzie dawało dostatecznych wyników. W chwili obecnej cukrzyca uważana jest za chorobę cywilizacyjną. W Polsce choruje około trzy miliony osób, drugie trzy miliony o tym, że ma cukrzycę jeszcze nie wie. Dlatego tak ważna jest profilaktyka.
Najprostszy podział cukrzycy to cukrzyca:
a) typu 1, gdzie trzustka nie wytwarza insuliny (konieczne bezwzględne leczenie insuliną),
b) typu 2, gdzie wydzielanie insuliny przez trzustkę jest zmniejszone (leczymy środkami doustnymi i dietą),
c) typu 3, spowodowana różnymi czynnikami i chorobami np. po leczeniu sterydami, po przewlekłym zapaleniu trzustki,
d) cukrzyca ciążowa.
